Vandaag heeft Jip besloten dat hij niet op ijshockey gaat. Hij is 16 en de finesses van het vak, want dat is het voor de Zweden, zal hij zich niet meer eigen kunnen maken. Een achterstand van 9 jaar haal je niet meer in en om binnen de kortste keren met een gebroken arm te zitten is ook niet echt motiverend. Wel fijn dat de trainer zo eerlijk was om alles van de hoed en de rand te vertellen. De spullen die we, op advies van de club ("kom morgen maar trainen als je een uitrusting hebt") hebben aangeschaft zien we wel weer kwijt te raken op Blocket.se. Als ze direct duidelijk waren geweest over het systeem van ijshockey in Falun en zijn mogelijkheden waren we direct afgehaakt, maar goed, dat is blijkbaar echt Zweeds, daar moeten we maar aan wennen. We gaan eens rondvragen of er een club in de buurt is waar ze wat gemoedelijker met nieuwkomers omgaan en waar hij mee kan krabbelen!
De 14e gaat hij naar de eerste judotraining, daarmee heeft hij gelukkig wel de nodige ervaring. Hij zit vlak voor z'n bruine band.
Pakken heeft hij al, en je hebt geen schoenen nodig, dat scheelt weer ;-)
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar