Wat gaan we doen?

We hadden een aantal plannen om in Zweden een inkomen te kunnen verwerven want links- of rechtsom, we zullen toch ergens van moeten leven. O.a. het opzetten van een timmer- en onderhoudsbedrijf, verhuur van appartementen, bemiddeling bij verhuur van andermans vakantiehuisjes en daar ook het onderhoud van voor onze rekening nemen, Snickarglädje (Zweeds houtsnijwerk), Webdiensten, kayakverhuur en de kunstpraktijk. Dat laatste levert waarschijnlijk geen geld op maar staat wel bovenaan zijn lijst met to-do zaken.... Daarnaast zouden vioollessen en Hemspråklessen voor Nederlandse kinderen iets op kunnen leveren. Dit alles voor het geval de sollicitatie naar de baan bij Musikkonservatoriet Falun niets zou opleveren.

Nu mevrouw de baan heeft en we hierdoor over voldoende inkomen beschikken om van te leven ziet het pallet van noodzakelijke werkzaamheden er plotseling heel anders uit. Zoals hiervoor al beschreven zijn een aantal plannen qua rendement (t.o.v. de investeringen) nu niet meer interessant. Daarbij slaakten verschillende gezinsleden een zucht van verlichting omdat we geen 'vreemden' op het terrein zouden krijgen. Hiermee doelend op de verhuur van appartementen.

En eerlijk gezegd zat ik niet te wachten op een full-time loopbaan als dienstverlener in de afbouw en onderhoudssector. Daar werd ik in Nederland al niet zo gelukkig van en hier blijkt het er, door de economische ontwikkelingen, ook niet eenvoudiger op te worden. De Zweden krijgen het advies om hun hypotheek versneld af te lossen i.v.m. de huizenprijsbubble. Waar hebben we dat eerder gehoord? In Nederland had ik ook de overstap gemaakt naar onderhoudsbedrijf en dat is, mede door de inzakkende huizenmarkt, de veranderde hypotheekregels en de onder de kostprijs werkenden, geen succes geworden.

Nu is er ruimte om de zaken wat rustiger aan te pakken en meer toe te spitsen op wat we echt leuk vinden om te doen. Eigenlijk zoals we ons dat gedroomd hadden. Dus mevrouw doet haar baan en meneer gaat zich toeleggen op Snickarglädje, en als het voorbij komt een stukje renovatie en onderhoud, en zijn kunstpraktijk. En we zien wel wat daar uitrolt. Er blijft zo ook voldoende tijd over voor de kinderen en voor farmor (oma) die er met haar 77 jaar ook niet mobieler op wordt.