Jaarafsluiting scholen, twee maanden vakantie!

We zijn weer een stapje verder in onze integratie. Gisteravond was de jaarafsluiting van Toftbynskolan waar Annabel en Douwe schoolgaan. Vanochtend die van Svärdsjöskolan waar Jip zijn eerste half jaar erop heeft zitten. We kunnen stellen dat de kinderen allemaal hun plek hebben gevonden. Niets wijst erop dat ze nog maar een half jaar in Zweden wonen en ze zijn helemaal opgenomen in de groep. Niet in de laatste plaats door de begeleiding van leerkrachten en andere medewerkers op de scholen.

Annabel heeft volop met 2 vriendinnen, Julia en Ida, een act opgevoerd in het dorpshuis van Toftbyn. Net als de groep van Douwe die ook een lied ten gehore brachten, hij met twee vingers van elke hand achter de broekband... zoals het hoort bij Douwe (maar hij deed het wel!)

Jips jaarafsluiting vond plaats in Svärdsjökyrkan. Zelfs ik moet er aan geloven*. Veel bijeenkomsten vinden plaats in de kerk. Wij zaten boven bij de organist (Yvonne's katholieke achtergrond heeft zo z'n voordelen) waar plek genoeg was. Ook voor Jip geldt dat hij helemaal bij z'n groep hoort. De bijeenkomst werd opgeluisterd met verschillende optredens van meisjes met gitaar, waarbij er nog wel wat aan de, en het, stemmen gedaan mag worden, en afgesloten door de dominee die naast een praatje ook nog erg goed bleek te kunnen zingen.

Natuurlijk werd er 'Den blomstertid nu kommer' (waarvan wij de tekst nog niet uitgereikt hebben gekregen) gezongen, een klassieke psalm (klik hier om te luisteren) en een soort van nationaal volkslied in Zweden (klik hier). Bij Toftbynskolan ging zelfs iedereen staan tijdens het zingen, bij Jip's school gebeurde dit niet. Gelijk werd er nog iets anders duidelijk. Zo'n kleine school als in Toftbyn is toch echt een soort familie, met knuffel bij het afscheid. Helaas staan hier ook de kleine scholen onder druk zodat er volgend schooljaar nog maar twee leerkrachten zijn. Voor een aantal leerlingen dat vergelijkbaar is met 1 klas in Nederland. Maar ook met de 'probleemgevallen' die vrijwel de hele dag alle aandacht opeisen.

Rest nog 'Midsommar' en dan hebben we weer 'Lucia' die we al kennen van vlak na onze verhuizing.

* Er wordt overal gezegd dat wat hier allemaal in de kerk plaats vindt niet direct iets met het geloof of geloven te maken heeft maar na een half jaar in Zweden kan ik niet anders concluderen dan dat de kerk hier overal een flinke vinger in de pap heeft. Naast een noodzakelijke sociale bindende factor ook een soort dubbele moraal die wel wat weg heeft van de katholieke leer. Maar goed, valt er van een atheïst zoals ik iets anders te verwachten? En ook dat mag hier. Met de films van Bergman in gedachten...

 

of zo: