We blijven maar bakens verzetten

Van de 100 plannen die we hadden worden er steeds meer geschrapt of gewijzigd. Is het niet vanwege de financiële onhaalbaarheid dan is het wel dat de noodzaak ontbreekt. Zo gaat het ook met het appartement. Nu Yvonne een vaste baan heeft en er voldoende geld binnenkomt om het huishouden te draaien komt dat appartement er definitief niet. Het was al niet onze eerste keuze om aan 'vreemden' zoals Douwe dat noemde, ruimte te gaan verhuren. Behalve als het niet anders zou kunnen...

Puur voor de commerciële verhuur zouden we het kunnen realiseren. Maar dat is niet nodig. En we kennen nu een heel leuk en betaalbaar vakantiehuis in de buurt, met uitzicht over een meer (hebben wij niet) waar men zo een weekje in kan.

We zijn ook een ervaring rijker met inwonende logees. Daar is ons huis te klein voor. Een matras voor een vriendje of vriendinnetje op de kamer van de kinderen gaat prima. Maar daar blijft het dan ook bij. Natuurlijk is het voor familie en vrienden leuk, zo'n vakantiebestemming. Maar wij hebben dan zelf geen vakantie en zijn onze privacy kwijt. Dus iedereen is welkom om een keer mee te eten maar boekt zelf een verblijf, huurt zo nodig een auto of gaat met de trein en de bus. En je mag in Zweden wild kamperen, dus een tent in het bos bij een meer, gat graven voor de ... en klaar ben je.