Een dag uit het leven van

Zoals gewoonlijk begint de dag hier pas echt met de strijd wie er voorin mag zitten. De grote vraag is met welke auto ze naar school worden gebracht. Als Yvonne rijdt is het altijd de Volvo maar als ik rijd kan het ook de Land Rover zijn. Gokken dus! Annabel had het vandaag goed, de jongens stonden bij de verkeerde auto.

Vanmiddag zwemmen met Annabel en Rasmus in Toftan.

  

Ik vond het te koud en Douwe dacht er het zijne van.

Jip mocht eindelijk gras maaien.

En de dag werd besloten met een erg mooie lucht.

Maar niet nadat ons nog even flink de oren werd gewassen door een boze mevrouw en dat kwam zo. Ik had een leuke grusweg ontdekt met op het einde een wildernis boven op een berg. Niet iets om elke dag naar toe te rijden maar met een 4x4 wil je ook wel eens wat. Nu staat er halverwege een boerderij en dat is gelijk de enige bewoning aan die hele weg. Er staat nergens een bordje dat het privéterrein of privéweg is, alleen dat het een doodlopende weg is, en dat zijn de meeste wegen in Zweden. Dus daar mag je gewoon rijden. Op de heenweg stonden er bij de boerderij een man en een vrouw te schilderen, de vrouw keek ons verbijsterd na. Toen we weer van de berg naar beneden kwamen zag ik de mevrouw al flink op stoom langs de kant van de weg staan, met een grote kwast rode verf in haar hand. Ik deed mijn raampje naar beneden, groette vriendelijk en zei, voordat ze van wal kon steken "Där finns ingen restaurang där" doelend op de wildernis boven op de berg. Ze stond even met haar mond vol tanden... "Ingen restaurang?.....hurså ingen restaurang!" En daarna een verhaal over haar kinderen, paarden, honden en dat wij niet zomaar daar mochten rondscheuren, het was privétrerrein. Ik zei dat ik zeer rustig reed en er geen bordje stond dat het privé was en dat als dat er wel had gestaan ik daar niet zou rijden. Waarop ze ons in plat Zweeds hel en verdoemenis toewenste en nog wat zaken die ik niet helemaal begreep. Met een "förlåt en Hej då" zijn we maar verder gereden. Haar man zwaaide ons trouwens vrolijk na... Ik was wel verbaasd dat ze zo boos was, dat ben ik van de Zweden helemaal (nog) niet gewend. Wellicht heeft ze last gehad van aso-4x4 rijders. Dan kan ik me haar reactie wel voorstellen.