Paardrijles, psychologie en Jumping Annabel!

 Annabel zit op paardrijles. Sinds een jaar. En wij zitten dus ook op paardrijles. Want om de kosten voor de club laag te houden gaat er altijd een ouder mee. Om het paard te zadelen, hoofdstel om te doen, bit tussen die enorme tanden door zien te krijgen, stijgbeugels afstellen op de juiste lengte, hoeven uit te krabben, bescherming om de benen leggen, etc. En elk paard heeft weer andere riempjes en/of een apart hoofdstel.

Paardenmensen ruiken naar paard, dat is nu eenmaal zo. En dat weet een paard ook. Dus al die netjes gewassen mensen die telkens aan je staan te plukken, nee, daar moeten ze soms niks van hebben. Ik ben geen paardenmens en om toch naar paard te ruiken heb ik een houthakkershemd dat elke rijles meegaat. En dat nooit gewassen wordt. Ik heb gemerkt dat de paarden dat heel prettig vinden. Ik ruik naar de kudde want alle paardengeuren zitten er nu onderhand wel in. Dus als paard een beetje nukkig is dan druk ik zijn/haar neus onder mijn oksel en krab een beetje tussen de oren of onder de kin. En zie daar, het gaat een stuk beter!

Vooral in het begin, zonder enige ervaring (wat zij ook niet weten), was dat een hele klus want je weet niet hoe alle dingen (in het Zweeds) heten, er wordt van alles verteld waar je niks van begrijpt. En als laatste: je moet alles doen want Annabel kon nog nergens bij! Nu na een jaar is dat wel anders, ze borsteld en krabt en als het paard niet te groot is kan ze de rest ook al zelf. Ik hoef dus steeds minder te doen.

Al met al sta je dus één of twee keer per week in de bak om te helpen, in het begin je kind op het paard helpen, meerennen omdat het paard er geen zin in heeft, duimen opsteken en na drie kwartier je kind weer uit het zadel helpen. Na een tijdje sta je er een beetje werkeloos bij. Tijd voor een praatje zou je zeggen. Maar de communicatie wil nog niet echt vlotten. Ze begrijpen ondertussen wel dat ik Zweeds versta en ook redelijk kan spreken. Maar toch, er blijft afstand. Om die reden weet ik onderhand meer over de psyche en de karaktertrekken van de paarden dan over de mensen die er rondlopen!

Stukje bij beetje leert ze van alles. Vandaag stond er springen op het programma. Nu is het al knap dat je je paard over die bomen laat stappen. In plaats dat een paard er keurig omheen loopt, zo van 'doe dat zelf maar'. Maar met een onverwacht sprongetje is het nog leuker!