De winter gaat zo z'n gangetje. In de nachten onder nul, overdag er boven. En de sneeuw is weer verdwenen. Een waterig zonnetje op de kakelugn. Waarvan we niet goed kunnen inschatten of we die nu wel of niet vol moeten stoken. En met welk hout. Als de temperatuur, zo rond o graden nu, stijgt dan zweten we ons bed uit of het is te koud. Onze dekbedden zijn aangepast aan flink stoken toen het - 20 was. Maar ook bij een dubbel dekbed zonder stoken is het zweten geblazen. Daar is geen termostaat voor te vinden. Maar hoe dan ook, de schoorsteen moet wel warm blijven dus we jagen er een lading zacht hout door heen. Knettert ook lekker!
Buiten geven groenen en bruinen de toon aan. Het ijs dat overal ligt is wat minder. Je glijdt voordurend bijna op je gezicht als je niet uitkijkt en wat ik nog veel vervelender vind is de spierpijn die ik vooral in mijn benen krijg. Van dat krampachtige geschuifel want met twee huskys, die zich wel vast kunnen grijpen met hun nagels, is het uitkijken geblazen.
En de zon, ook welkom.Wel heel mooie plaatjes met schaduwen die soms wel honderd meter lang zijn. Of voor fraaie decoraties zorgen.
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar