Zaterdag 8 december 2012. Tegen 14.00 uur worden wij wakker in de witte wereld van
Backabro, Dalarna, Zweden. Een beetje gedesoriënteerd na de lange reis maar het
uitzicht maakt alles goed. Sneeuw over een bergachtig terrein, de zon schijnt
en waar we lange tijd enkel de foto’s van hadden is nu werkelijkheid. We lopen
wat rond en pakken de aanhangwagen uit. Het bed van farmor moet in elkaar gezet
worden en de zaken voor de eerste dagen over de huizen verspreidt. Karin (vorige eigenaar van het huis) komt even
poolshoogte nemen. Een prettig weerzien. We kunnen het (al lang) prima met
elkaar vinden. ’s Avonds valt de stroom uit door een elektrisch kacheltje die
de reis blijkbaar niet heeft overleefd. Beide huizen zitten voor 50% zonder
stroom. De stoppenkasten zijn snel
gevonden maar die zien er prima uit… wat nu… Karin gebeld. Er zit achter lillstugan nog een stoppenkast… achter? Waar dan. Na nog een keer bellen
blijkt de kast buiten te zitten! Zonder slot… De zekering is gauw vervangen en
alles doet het weer. Vreemd hoor, zo’n kast buiten. Kan een onverlaat zomaar je
stroom afsluiten!
Dit bericht, en de daaropvolgende, zijn te vinden op dit blog onder 2012.
We wonen nu twee jaar in Zweden en het mag gezegd worden: We zijn volledig geintegreerd, zonder één moment van spijt of heimwee. Ik ken de voorbeelden dat dit wel eens heel anders kan zijn. Er is niemand meer die vraagt waar wij vandaan komen en complimenten dat we, ja zelfs ik, zo goed Zweeds spreken krijgen we alleen maar als we ons verontschuldigen voor ons steenkolenzweeds...
Dat van die stroomkast dat die buiten het huis staat is uit veiligheids voor schrift ivm brand. Tja,,,en in zweden ga je niet zo maar in iemands stroomkast zitten,,,,dat doe je gewoon niet wel zo een veilig gevoel....toch.
SvaraRaderaIk voel me heel veilig in Zweden. In NL trouwens ook...
SvaraRadera