Het leven kan nog wreder zijn

Vanochtend hebben we één van onze Huskies in laten slapen. Hij kreeg een paar maanden geleden last van zijn huid, alles werd rood en warm. We dachten eerst dat het allergie was, het nieuwe modeverschijnsel in de dierenpraktijk. De afgelopen weken werd hij steeds zieker, chronische diarree en zijn huid werd steeds roder en vettiger. Vorige week weer naar de dierenarts, op haar advies voedingssupplementen gegeven. Hij heeft het de laatste week eigenlijk enkel op die voedingssupplementen gered. We hebben hem een paar keer gewassen met een desinfecterende shampoo maar dat hielp niet tegen de vettigheid en de vieze lucht uit zijn huid. Mede door de boost aan voedingstoffen had hij nog energie en ging hij mee wandelen. Hij at ook met smaak zijn bak leeg, wat wil je als alles er zo weer uitkomt... Eergisterochtend en vanochtend had hij geen zin meer om op te staan. Na enige aandrang toch maar weer wel. Hij wilde erg graag mee blijven doen en was ook zeer alert als er hertjes in de buurt stonden.

Vanochtend was wel duidelijk dat zijn weerstand weg was. We hebben besloten om geen onderzoeken meer te laten doen.

Aan het eind van de middag hebben we Dunder begraven naast de dikke steen onder struiken die in het voorjaar enorm gaan bloeien. We hebben het graf afgedekt met stenen. Annabel heeft een windlicht met een kaars geregeld.