Traditie

Traditie? Of 'Kijk ons eens leuk doen'. Ik moet dan denken aan de uitspraak die in het muziekwezen opgang doet:  "Net zolang proberen tot het spontaan gaat".

Toen we naar Zweden verhuisden was integreren één van de belangrijkste doelen die zo snel mogelijk gehaald moesten worden. Nu zijn we een paar jaar verder en we vinden allemaal de tradities die zo onlosmakelijk bij dat intergeren horen meer en meer iets van, nou ja, het is dat mijn moeder dat leuk vindt maar voor ons hoeft het niet. We gaan achterstevoren naar midsommarafton, de jongens gaan al niet meer mee, en zien (en horen) dat een groot deel van de aanwezige Zweden daar ook niks aan vinden. Nu is het orkestje dat traditioneel de aanvang van het gebeuren luister bij moet zetten ook van een tergende kwaliteit. Het is dat het moet maar we zaten liever thuis. Het dansen rond de stång is aan een klein groepje voorbehouden, al dan niet in klederdracht, en tekstvast zijn ze ook niet meer. En als aan het einde 'Blomstertid' wordt ingezet blijft het op de zangeressen op het podium na, stil. Tot de drank gaat vloeien, daar gaat het blijkbaar om...

Naschrift: Ik geef toe dat ik de teksten ook niet uit mijn hoofd ken en dus ook niet mee kan zingen. Maar als invandrare is het niet mijn taak, en ook niet mijn ambitie, om Roomser dan de Paus te zijn..