Gaan jullie wel eens ergens naar toe? (2e poging)

Het blogje van gisteren is verongelukt, waarschijnlijk heb ik een nog openstaande pagina alsnog gepubliceerd en zo dus de laatste versie overschreven. Niks aan te doen. Ik probeer het gewoon nog een keer. ("Net zo lang proberen tot het spontaan gaat" zegt mijn vrouw dan. Maar dat is meer op het instuderen van muziek van toepassing)

Nee, wij gaan nergens naar toe. Daar waar we graag zijn zijn we al en waarom zou je dan ergens anders heen gaan. We moeten natuurlijk net als iedereen regelmatig ergens heen, naar de supermarkt bijvoorbeeld. Erg vervelend. Maar over de supermarkt schrijf ik een andere keer. 

Of we moeten naar de tandarts, daar komen we vrijwel dagelijks. Voor mijn gevoel dan want onze drie kinderen hebben een beugel of zijn op weg om er 1 aangemeten te krijgen. Daarvoor moeten er dan wel 4 tanden/kiezen getrokken worden. Daar is geen plaats voor. Maar over de Zweedse tandarts schrijf ik een andere keer. 

Waar moeten we nog meer naar toe, ah, de garage. Auto's zijn net zoiets als beugels. Als het goed is merk je er verder niks van maar als ze het niet goed doen wordt je voortdurend met hun bestaan geconfronteerd. Vooral als je 2 keer terug moet omdat men het niet goed heeft gedaan. Over de Zweedse garage schrijf ik een andere keer.

Om terug te komen op de essentie van mijn betoog "Daar waar we graag zijn zijn we al en waarom zou je dan ergens anders heen gaan". Soms bekruipt mij het gevoel dat ik het allemaal wel best vind zo. Van alle plannen die we hadden is niks terecht gekomen, omdat mijn vrouw een hele goede baan heeft. Gelukkig maar want onze plannen waren direct verbonden met de economie en die ligt, zeker in NL waar een deel van de inkomsten vandaan hadden moeten komen, nog erg plat. Onze plannen voor verhuur etc. hebben we niet uitgevoerd. De belangrijkste reden hiervoor is dat we, vanwege de ingestorte huizenmarkt, geen rooie cent meer over hadden toen we hier aankwamen. Verbouwen en aanpassen kost nu eenmaal geld, een lening was al helemaal niet aan de orde en achteraf zijn we blij dat we dat plan niet hebben doorgezet. Gevolg is wel dat er zelfs nog geen bruikbare werkplaats is. Die komt er wel als de containers eindelijk op hun plek staan. Maar alles gaat op z'n Zweeds nu: lagom...

We wonen op een mooie plek, nou ja, uitzicht op het meer zou leuk zijn maar je kunt niet alles hebben. Want als we uitzicht op het meer hadden kwamen we de deur helemaal niet meer uit. We richten ons op onze directe omgeving, het bos, de 'tuin', het opknappen en onderhouden van de huizen en schuren. We genieten van de ruimte om ons heen, de natuur en de wisseling der seizoenen. De kakelugn staat te snorren en Yvonne heeft net Annabels taak gedaan:

Het uitsnijden en leegmaken van de pompoen. Want het is 'alla helgons afton', of  'halloween'. En dit weekend eten we pompoentaart (met echte vanille). Tenminste....

Dat hopen we dan maar...

Nu gaan we de honden uitlaten. Het is 16.37 en donker... Hopen dat we geen spoken tegenkomen!