Vandaag een normale wandeling gemaakt. Eerst langs de hond van de buren, geen probleem. Op de terugweg weer langs de hond van de buren, daarna een andere wandelhond. En toen kwam een buurman met twee honden voor de slee er aan. Nu ging Boef geheel uit z'n dak. Omdat ik hem heel kort hield kon hij geen gekke sprongen maken en viel de lichamelijke inspanning mee. Toen we doorliepen zakte hij weer door z'n achterstel. Hij ging 1x zitten en liep vrij snel toch weer mee. Wel langzamer en enigszins verdoofd. In NL had hij ook wel eens zoiets (1 x per jaar) en ging dan helemaal 'out', niet eerst door z'n achterpoten. De DA dacht dat het door zijn hart zou kunnen komen. Het kwam zo sporadisch voor dat we besloten om er verder geen aandacht aan te besteden. Nu hij zo koud lag moest zijn hart natuurlijk veel harder werken. Twee dagen binnen helpt dus wel. Opletten dat hij niet in de stress schiet. Nou, dat moet in Zweden toch wel lukken?
Dat gedrag hebben we er in 10 jaar niet uit kunnen krijgen, hij is van nature verschrikkelijk dominant en asociaal. We zijn op twee cursussen geweest waarbij we bij de tweede vriendelijk werden verzocht om vooral geen examen te doen want dat werd toch niks... Zelfs een trainer die zelf super dominant was "...o, dat karakter ken ik wel, die heb ik zo in de maat..." moest bakzeil halen. Naar andere honden en mensen is hij onhandelbaar, altijd al geweest. Genoeg problemen mee gehad dus...
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar