De schuur opvijzelen.

Omdat de schuur deels is verzakt moeten we een manier verzinnen om alles op te vijzelen. Dat is niet zo eenvoudig als het lijkt. De schuur staat grotendeels op palen en heeft nergens steun. We moeten er voor zorgen dat het geheel niet om kan vallen want tijdens het opvijzelen van de schuur komt deze steeds schever te staan. Dat proberen we te voorkomen door de lierkabel vast te zetten aan de achterwand. Als we de kabel aan de voorzijde vastzetten kunnen we de schuur uit elkaar trekken. Het andere eind zit aan een paal die we in de oprit hebben ingegraven. En die paal is weer verbonden met de Land Rover.  Want bij het aantrekken van de lier komt de paal de grond uit.

Om de afstand te overbruggen tussen de grond en de schuur hebben we bokken gebouwd van de balken die uit het gesloopte deel zijn overgebleven. Daarop zetten we dan de potkrik en dan is het een kwestie van pompen.

Met veel onheilspellend gekraak komt de schuur omhoog en gaat aan de andere kant naar beneden...  Waar stenen liggen moet heel precies worden gestapeld omdat de boel makkelijk in kan storten.

Alle palen worden vervangen en gelijk vastgezet.

Blijkbaar werkt timmer (gebouwd van 'timmer' = boomstammen) niet volgens onze logica. Maar na heel wat uitgeprobeerd te hebben krijgen we het geheel vrijwel waterpas. Voor Zweedse begrippen een heel aanvaardbaar resultaat!

De Nederlandse Taal (bijhouden)

We wonen bijna 5 jaar in Zweden en de kinderen spreken allemaal Zweeds. Of het ook correct Zweeds is weet ik niet want mijn Zweeds is niet zo goed als dat van hen. Vooral onze dochter van 13 is onnavolgbaar voor mij. En dan ook nog dialect... Thuis spreken we Nederlands en er worden steeds vaker Zweedse woorden doorheen gehaspeld. Niet dat dat erg is, zolang we maar weten waar het over gaat. En sommige woorden lijken ook wel erg op elkaar.

De jongens leren het Nederlands niet meer af, ontwennen wel wat maar de basis blijft. Voor de dochter is dat lastiger. Die is met 8 jaar naar Zweden gekomen en mist een flink stuk van de NL-basis. En echt uitbreiding van haar woordenschat in het Nederlands is er natuurlijk niet meer. Alleen lezen helpt maar hoe krijg je haar aan het lezen in het nederlands...?

Nu leest ze erg graag en we hebben een spannend 'Zweedsachtig' boek voor haar gevonden dat in het Nederlands is geschreven met vrolijke uitnodigende illustraties. Schot in de ross! Dus zoek je nog een leuk verjaardagscadeautje of voor Sinterklaas of Kerst? Naar de boekhandel of via internet. Het boek is ook in Zweden te bestellen bij Bokus maar ze kunnen het helaas niet meer leveren voor de kerst.

De schuur in oorspronkelijke staat terug brengen.

Om de constructie van de oude schuur (eerste bouw 1861 en verplaatst naar Backabro in 1903) te herstellen hebben we eerst een oud deel (aangebouwd in 1923) dat door schimmel was aangetast gesloopt. Opdat niet de hele schuur mee zou gaan het geheel gezekerd met een lierkabel. Die daarna ook gebruikt is om de schuur recht te trekken.

  
Eerst het dak eraf, pannen kunnen nog van pas komen, en daarna neergehaald.

Daar gaatie weer!

Na een pauze van ruim een jaar ga ik weer wat melden uit het (hoge) noorden. Er is veel gebouwd en vertimmerd. Verder zijn we wat ervaringen rijker die naast lezenswaardig misschien ook informatief zijn voor mensen die naar Zweden willen verhuizen.


Ik heb, samen met Jip en Douwe, een begin gemaakt om gamla ladan (de oude schuur) op te knappen.
Het plan lag er al vanaf 2015 maar voordat je eindelijk kunt beginnen moet eerst de rest af...

Nu ben ik bezig om daar mijn atelier/studio in te bouwen. Dat zal over een maand allemaal klaar zijn. Als de deuren geleverd worden tenminste. De levering is al drie keer opgeschoven en ik wacht met smart... Want anders kan de kachel niet gemonteerd worden.

Hieronder een impressie. Ik zal de komende tijd vanaf het begin laten zien wat ik allemaal tegen kwam en hoe we een en ander constructief hebben opgelost.

Op oude blogs staat het begin van de plannen:

https://hemmaibackabro.blogspot.se/2015/03/de-renovatie.html
https://hemmaibackabro.blogspot.se/2015/04/de-renovatie-2.html


Een grote verandering is dat we Jip kwijt zijn. Die deelt nu met een vriend een lägenhet in Falun. De verandering was en is des te groter omdat hij mij, vrijwel dagelijks, hielp met de verbouwing van de schuur. Sinds het begin van het nieuwe schooljaar mag ik het allemaal alleen doen...

Ik hoop dat er geen tegenvallers meer komen want het begint hier knap koud te worden. Plaatjes zoals hieronder zullen we voorlopig niet meer zien!

Brandhout

Als je zelf bomen hebt is het zaak om bij te houden in welke staat ze zijn en of er misschien gezaagd moet gaan worden. We werden daaraan herinnert tijdens een storm een tijdje geleden toen een berk afbrak en op de elektriciteitsleiding terecht kwam. Van het een komt het ander en uiteindelijk zijn we maar eens flink aan de slag gegaan.

De bomen langs de elektriciteitsleiding zijn alledrie omgezaagd. De boom aan het begin van de oprit was ook deels rot en moest er ook aan geloven. Van alle berken langs de weg kwamen de meeste ook niet door de keuring. Veel ingerotte plekken. Dat gold ook voor de bomen langs de oprit. Wel jammer want deze zijn zo rond de zestig jaar oud. Maar zoals alle berken hier zijn ze verkeerd gesnoeid zodat ze op alle plekken waar de takken zijn afgezaagd zijn gaan rotten doordat water naar binnen kon.

Na het omzagen heb ik de takken verwijderd en de stam in plakken van 30cm dik gezaagd. Dat is de maat van onze kachels. Ja, wel jammer van die enorme bomen, het is nu een kale boel hier.

De jongens hebben al die plakken naar boven gesjouwd en met de aanhanger naar de houtcontainer gebracht. Zo'n schijf weegt ongeveer 60 kg. In de container kloven we alles tot handzame stukken. De takken worden ook op lengte afgezaagd.

En alles wordt netjes in de container opgestapeld. Een geweldig systeem. De container is aan beide kanten open de heersende wind blaast door de container zodat dit hout al deze winter droog genoeg is om te stoken! De regel hier is hier trouwens dat als je je hout voor midsommar klooft en te drogen legt je dit de winter daarop kunt gebruiken. Voor het geval dit niet zo zou zijn hebben we nog een voorraadje overjarig hout liggen...

Trivs i Sverige?

Dat is de meest gestelde vraag. Aan mij tenminste. En wat antwoord ik dan? Ja. Echt Zweeds want waarom zal ik goedwillende vriendelijke mensen deelgenoot maken in mijn kijk op Zweden, de Zweden en Dalarna in het bijzonder. Daar zitten ze hier niet op te wachten. Ik weet ook niet of ik mijn ervaringen en mijn standpunten hier op het blog moet ventileren. Nog even over nadenken...

Zwanen en sneeuw, weer naar Akuten en een operatie

Vandaag vlogen onze zwanen weer over op zoek naar een goeie landingsplek. Alles zit nog onder een dikke laag ijs en sneeuw maar onze 'sloot' is al weer ijsvrij. Dus daar zullen ze wel een tijdje ronddobberen. In de sneeuwbuien. Want we krijgen de komende dagen nog genoeg sneeuw.

Yvonne haar bovenarm zit al weer bijna vast. Ze moet nu flink oefenen van de fysiotherapeut. Anders gaat haar schouder vastzitten en dat is niet zo prettig als je ook nog wat viool wilt spelen. Ze doet nu al weer zo veel zaken zelf dat we bijna vergeten dat ze haar arm heeft gebroken.

Een paar dagen geleden zat ik al weer bij akuten. Nu met mijn moeder. Ze was een paar keer gevallen. Duizelig en draaierig. Ze kwam ook niet meer bij ons eten omdat ze bang was om weer te vallen. Dus kreeg ik van de Vårdcentral opdracht om met haar naar Akuten in Falun te gaan. Natuurlijk duurde het weer uren voordat we weer thuis waren maar het bleek dat ze niks mankeerde en voor haar doen met haar kwalen een prima gezondheid had. En waar die valpartijen vandaan kwamen? Geen idee. Maar ze konden niks vinden, dus het zal de ouderdom zijn.

Douwe is eindelijk geholpen aan zijn tenen. We zijn nu precies een jaar verder sinds de eerste ontstekingen aan weerszijden van zijn grote teen nagels en natuurlijk het gepruts op de vårdcentral. Hij is onder algehele narcose geopereerd want die spuiten bij plaatselijke verdoving, die er trouwens ook ng gewoon achteraan komen, zijn bijna niet op te brengen, zo zeer doet dat. De chirug had de vorige keer, toen de operatie niet door kon gaan wegens ontstekingen aan beide tenen, gelukkig in de gaten dat narcose in dit geval echt moest. We hadden nu bij de vårdcentral van te voren al een penicilinekuur voor Douwe afgedwongen zodat de operatie niet wéér vanwge ontstekingen afgeblazen zou worden.

Douwe zit nu met z'n computer op bed, voetjes in de lucht en gamen maar. Eigenlijk doet hij hetzelfde als altijd, dus we merken er verder weinig van. Vanochtend is het verband verschoond en het zag er allemaal prima uit. Nu maar hopen dat het niet weer terug komt.

Maandag mogen we met Annabel naar de kinderarts, Ze groeit niet zoals het hoort en daar moet even naar gekeken worden. We zien niks vreemds aan haar dus dat zal wel loslopen.

Naschrift 2017-1--09: Annabel bleek glutenintolerant te zijn. Niet 100%, dat scheelt. Met een goed dieet is alles gelukkig hersteld en ze groeit weer als kool!