Dichte gaten

In de deuren zit stophout, rond. Onderaan, net boven de onderste plank (binnen) en boven.

In de deuren van de onderkast zitten ze ook maar dan alleen bovenaan.

Wie het weet mag het zeggen, Yvonne denkt dat het ooit ventilatiegaten zijn geweest. Ik kan op internet nergens een kast vinden die die gaten heeft...

 

Hörnskåp

Het was nog even spannend of de kast wel in de eetkamer past..... Blijkt alsof hij er voor gemaakt is! Kan niet anders natuurlijk, we hebben een oud Zweeds huis en dan past een oude Zweedse kast altijd... Van de bovenste kast is de verf al helemaal afgekrabt, door de oude (inmiddels overleden) eigenaar van de Loppis. De onderste mogen wij doen.

 

De kasten hebben binnenin een andere kleuren, blijkbaar was de verf op? Of zou het blauw tegen de vliegen zijn geweest...

 

Alleen de lichtschakelaars moeten verplaatst worden zodat die in het middelste deel in de kast uitkomen. Jammer dat er dan gaten in de achterwand komen maar we moeten wel praktisch blijven, lagom dus. één naar de keuken en één naar buiten, is toch voor de buitenlamp. En de kast moet hoger geplaatst worden ivm de wederom houten vloer met isolatie die hier nog overheen komt.

 

Kastje gezien, deurtjes dicht!

Möss, muizen

In de hal hebben we een hele grote kast waar we alle winterspullen in hadden gedaan. Nu bleek dat de muizen deze spullen dankbaar in gebruik hadden genomen is Yvonne begonnen met alles te verwijderen. In 1 winterlaars bleken de muizen een hele voorraad aan hondenbrokken te hebben verstopt. Die brokken haalden ze uit de zak die er naast stond. Blijkbaar zijn ze zo slim dat ze weten dat die zak tijdelijk is. Of dat zo'n zak niet te verdedigen is tegen ander gedierte, geen idee hoe dat bij muizen werkt.

 

Tijdens de werkzaamheden ontsnapte de muis via één van de vele gaten en kroop achter de wand langs naar boven. Om uiteindelijk daar door Streepje gepakt te worden. Helaas liet ze de muis los en deze kroop de kamer van Annabel in. Die op haar beurt bij Douwe ging slapen want als de dood voor die muis...  Vannacht werd ik wakker van een enorm kabaal op Annabels kamer. En zojuist heeft ze de muis teruggevonden, hij lag 'gewoon' tussen de Lego!

 

 

Tijdens haar eerste zoektocht had Annabel wel iets anders gevonden dat ook een hoop commotie veroorzaakte:

  

 

Een Neushoornkever...

DAGAR LÖRDAGAR

DAGAR LÖRDAGAR staat onder elkaar op een gebouw hier in de buurt. We vroegen ons maandenlang af wat hier de betekenis van zou zijn. Wat er stond wisten we natuurlijk wel maar er stond nooit iets van tijden achter, dus.... Het bleek een permanente loppis te zijn. En die gaat sluiten. Alles met 70% korting. Nu staat daar een mooie oude hoekkast. Met een prijskaartje dus die gaat ook met 70% korting. Nou, dat wisten ze nog niet, zouden overleggen. Hoezo.... er staat REA På ALLT! En er staat nergens dat de kast er niet bij hoort. Ik zal het morgen horen. En anders gaat het niet door.

Jullie begrijpen dat mijn moeder ook van alles zag wat ze wel heel leuk vond. Maar, zoals ze zelf en sommige lezers weten, heeft ze genoeg spullen.... eigenlijk. Dus. Maar..... die lamp daar....

 

OMA...................

 

Nog wat foto's:

 

 

 

 

 

 

 

 

Nee, geen foto van de kast, die komt nog wel....

 

Wel grappig, mijn moeder, Yvonne en Annabel zien alleen de kleine spullen en ik zie alleen de kast.

 

 

Hoezo altijd koud in Zweden

Ik lees allemaal klaagverhalen over hoe warm het in Nederland is. Ik geef toe dat ik ook niet zit te wachten op 30 graden of meer. Zeker niet met de hoge luchtvochtigheid die je in NL de das om doet.

 

In Zweden hebben we prachtig weer. Volgens iedereen is het een zeer mooie zomer. Dus we genieten er maar flink van want volgend jaar kan het zo maar weer voornamelijk rond 19 met veel regen zijn!

 

 

Dorpsbbq

Vanmiddag/avond was de dorpsbbq. Nou ja, dorp. Iedereen die 'på Backabro', dat is dan inclusief 'Backa' en 'Storsveden', woont was uitgenodigd.

 

Het begon met een paar glaasjes bruisende witte wijn, ze weten hier natuurlijk, net als in Nederland, precies hoe de mensen een beetje los te krijgen...

 

Er waren zo'n 50 mensen. Voor ons de eerste keer dat we zoveel mensen die je normaal alleen maar groet bij elkaar hebt. Ook voor mijn moeder was het een gezellige ontmoeting. Met enkele leeftijdsgenoten.

 

Prettig ook dat we weer konden laten horen dat we een aardig mondje Zweeds praten. We merken dat de mensen dan makkelijker in de omgang worden. We kunnen ze verstaan en begrijpen het merendeel van de inhoud. Ondanks 'dalmål'.

 

 

Zelfs Jip poseerde even voor de foto!

 

Wonderlijk was wel de vraag of wij wel alcoholica dronken. De hoeveelheid die er hier naar binnen ging is, vanuit Nederlands oogpunt, geheel vooroordeelbevestigend als het over de Zweedse feestjes gaat. De Zweden vinden dat het allemaal wel meevalt. En het lijken net Nederlandse feestjes...

 

 

 

'Skratta!'

 

Op alles voorbereid. Op een klein buitje na is het droog en warm, echte hondsdagen.

 

 

Hoeveel alcohol zou er in zitten?

 

 

Annabel en vriendjes tot in de late uurtjes in het zwembad van Paul en Stina!

 

 

 

 

 

 

Treurig

Ik blijf vrolijk doorschrijven, nu maar even over mijn treurige situatie. De ochtend van vertrek (dinsdag) van ons uitstapje wilde ik een doosje druiven onder uit de koelkast pakken. En ging direct fijn door mijn rug. Ik kon niets meer. Zal toch niet door die berg komen....

 

Nu dacht ik mij te herinneren, het is niet de eerste keer, dat het met een dagje wel over zou zijn. Mooi niet. Ik zit nu nog steeds vast op een stoel. Liggen of lopen is beter, ik weet het... Gelukkig is het mooi weer!

Zo kan het dus ook:

 

katten

Deze plant heet

Plant staat in een hoekje onder de heg. Maar hoe heet deze ook al weer...

 

 

 

Krollilja dus.

 

Geen eland te zien

Maandagavond hebben we nog een flink stuk gereden. Onder het mom van een ijsje halen in Hede reden we zo maar wat en zijn op een gegeven moment afgeslagen, het bos in. Na 30km grusväg tussen nationalparken kwamen we weer op de openbare weg uit. Geen eland gezien...

Sonfjällen

Inderdaad, Sonfjällen. Een dagje zonder kinderen. Die hadden we onder de hoede van de zus van Yvonne thuis gelaten. We hadden een stuga gehuurd op Sonfjallscampen. Prima camping, alleen de bedden zijn een ramp. We vertrokken met de auto op maandagmiddag naar de voet van de berg: Nyvallen. (N 62.316291, E 13.56394) Je kunt ook aan de andere kant de berg op, zie NaardeNoorderzon: in-de-wolken

 

Dit is een redelijk steile kant. We hadden afgesproken dat we niet naar boven hoefden, we zouden wel zien hoever we kwamen. Het moet wel leuk blijven natuurlijk.

  

 

Bij de boomgrens heb ik Yvonne achter gelaten. Klimmen is niks voor haar, knieën. Even draaien ze kan gaan zitten, dat was hier nog niet gebeurt trouwens. En dit ging hier en daar wel erg steil naar boven.

 

 

Ik wilde het toch proberen. Het weer was goed en ik had goeie benen. Dus petje afgepakt, water mee en klimmen maar. Ik moet toegeven dat ik op een bepaald moment wel even getwijfeld heb. Als ongetrainde klimmer is het niet makkelijk om in te schatten waar je langs moet, de "paden" zijn naar mate je hoger komt niet overal makkelijk te zien. Gelukkig waren mijn Lundhags mee (draag ik zo-ie-zo elke dag), die doen het op vlakker terrein heel goed en hier dus ook. Zonder goede schoenen redt je het echt niet.

 

 

 

Even omkijken is leuk maar moet je niet te vaak doen!

 

 

Bijna boven gekomen ziet het er dan zo uit...

 

 

En dan zo... (idd Ben, het baken staat op de top in de verte)

 

 

Even rondkijken?

 

http://youtu.be/XqEMzipZWyc

 

Oja, om 2 uur gingen we naar boven en om 17.30 was ik weer terug beneden. Yvonne vermaakte zich met heerlijke koffie met gebak. Dat leek mij ook wel wat!

 

 

Jammer, gaat om 16.00 dicht...

 

Waar zijn wij naar toe?

Wij zijn twee dagen weg, hier naar toe.

Wie weet waar dit is mag het zeggen!

 

 

Ben en Nicôle mogen niet mee doen ;-)

Container stellen

De container die gebruikt gaat worden om brandhout e.d. op te slaan stond nogal scheef. En dat gaat problemen geven bij het aftimmeren als 'vedbod', brandhoutschuur. Met name het dak moet, vooral in het begin, toch enigszins horizontaal staan...

 

 

Samen met Jip en een paar krikken heb ik de hele container uiteindelijk min of meer waterpas gekregen.

 

 

Dit zullen we nog vaker moeten doen want de betonblokken gaan wegzakken in de grond. Op ieder punt rust bijna 1000kg en dan zit er nog geen hout in.

 

 

Is het nu klaar?

 

Nee, de deuren gaan er nog uit en aan de zijkant moet er nog een stuk uitgeslepen worden. Dit vanwege de nodige luchtstroom om het hout te drogen. En dan nog aftimmeren...

 

 

Gäststuga en kajakken met licht

Ik begin langzamerhand het belang van een gäststuga in te zien. Het is heel leuk om familie en vrienden te laten delen in je stolpje (stulpje) in Zweden maar tegelijk is ook je hele privacy weg. Ik merk dat het me gaat irriteren om voortdurend anderen in mijn huis te horen, zien. En dat zal voor de gewaardeerde bezoekers ook zo zijn. Ze zijn veroordeeld tot het inwonen bij ons en kunnen zich nergens terugtrekken. Wat bij een verblijf van 14 dagen toch wel belangrijk is. Dus die verbouwing van de lada gaat door.

Vanmiddag hebben we bij kajaktiv in Dala-Floda wat spullen gehaald voor onze kajakkerij. O.a. Navi Light lampen zodat we 's nachts voor anderen te zien zijn. Die lampen kun je instellen op vol rond, knipperen en nog wat standen. Volgens de aanwijzingen kun je als kajakker de lamp middels een bandje onder je kin op je hoofd fixeren. Jip en ik sloegen vanavond bijna om van het lachen. We peddelden als 'Saartje' (uit Swiebertje) over het meer. We gaan op zoek naar buizen waarop ze gemonteerd kunnen worden.

Ik had vanmiddag al uitgevonden dat je er gekleurde plastic drinkbekers overheen kon plaatsen zodat je oranje, blauwe of rode knipperlichten kreeg. We zullen er nog een filmpje van maken!

Een Nederlands kenteken

Vandaag hebben we een Nederlandse auto met caravan gezien. Tussen Borlänge en Dala-Floda. Het is de tweede keer dat ik wat Nederlands zie. De derde als ik de neef van Yvonne mee tel, die is terug uit Hammerfest hier aan komen waaien om bij mijn moeder de Tour de France te kunnen zien...

Kaninhoppning & Nils Holgersson

In de bibliotheek op zoek naar eenvoudig verteerbaar leesvoer kom je de vreemdste boeken tegen. Nog nooit van gehoord: kaninhoppning. Blijkbaar is dit een veel gebezigde hobby in Zweden...

 

Er worden hele sporthallen voor afgehuurd, de kampioenschappen.

 

 

De hoofdstukken zijn ook duidelijk, o.a.

"Varför har vi kaniner"

"Hoppkaniner"

"Att skaffa hoppkanin"

 

 

Gelukkig heb ik ook een serieus boek!

 

 

Det var en gång en pojke. Han var så där en fjorton år gammal, lång och ranglig och linhårig. Inte stort dugde han till: han hade mest av allt lust att sova och äta, och därnäst tyckte han om att ställa till odygd.

 

Kortom, een echte puber!

 

Het eerste deel verscheen in 1906!

 

 

Zweedse thuiszorg

Wij zijn binnenkort vele dagen van huis en de kinderen naar school. Ik 3 dagen per week Zweedse les en Yvonne 5 dagen per week haar baan. We zijn (Yvonne dus...) eens gaan grasduinen in de Zweedse thuiszorg over de mogelijkheden voor gezelschap voor mijn moeder. Binnen een paar dagen zat Sandra hier aan de keukentafel en na een week is alles geregeld. In eerste instantie was daar het idee van een persoonlijk assistent. Liefst iemand die Nederlands spreekt. Nu is er wel iemand bij een particuliere organisatie die Nederlands spreekt maar dat kan niet onder de paraplu van de thuiszorg. Er bleek wel een andere mogelijkheid te zijn voor 1 á 2 uurtjes per week.

Vanochtend was het dan zo ver en kwam een Zweedse (en Engels sprekende) dame kennismaken. De twee uur waren zo om, ze hebben koffie gedronken en zijn met de auto in de omgeving rond gaan rijden, naar Svärdsjö (uitspraak: svégeuh) geweest, pelargoniums kopen! Prima bevallen dus. Donderdag gaat ze naar een centrum voor dagbesteding in Falun. Breiwerk mee! Wordt met de bus opgehaald, middag!, en thuisgebracht. Kijken of dat ook bevalt. Op maandag heeft ze tvåändstickning. Op dinsdag komt de gezelschapsdame. Op woensdag naar de fysio en de Lidl. Op donderdag naar Falun. Zo zit ze dan geen hele dag alleen, heeft haar uitstapjes en, zeker zo belangrijk, heeft ze ook weer het een en ander te vertellen want hier (Backabro) maak je nooit iets mee.

 

Saaaaaaaaaaaaaaaaaai.....

Wegens griep geen bericht

Timmerhus

Lillstugan, waar mijn moeder in woont, blijkt deels nog de boomstam muren (timmer) van het oude bakhuis te hebben. Dat is dus een tegenvaller bij het plaatsen van een kattenluik. Ik zou een paar foto's kunnen maken van de martelwerkzaamheden. Maar zonder geluid... nee. Te saai.

Ze zijn er!

 

Wij bedoelen dan dat de zus van Yvonne is gearriveerd, met twee dochters. Onze kinderen bedoelen ook iets anders...

 

 

Nee, dit niet...

 

Kleine Witje heeft de mazelen

De kakelugn in de badkamer is lek en moet het veld ruimen.

 

 

 We hebben vloerverwarming, een elektrische handdoekenradiator en de warmte vanuit het huis, dus nodig is de kachel niet.

 

 

 Vanmiddag een paar liter water bovenop de kachel gegoten en na een uur of 4 kon ik de bovenste ring al lossen. Voordeel van kalkmortel!

 

 

Een half uur later was de hele ring los.

 

 

Dat gaat zo door tot we alle tegels los hebben. De kachel wordt weer opgebouwd in de oude stal.

 

Op de vrijgekomen plaats komt een grote vaste kast.

 

 

Wat ik mis na een half jaar

Lezen, gewoon kunnen lezen, mis ik wel. Als mijn vrouw een DN meeneemt van de ICA kost het me meestal teveel inspanning om me te kunnen concentreren op de interessante stukken. In de inhoud van de plaatselijke krantjes ben ik niet geïnteresseerd. Niet dat me dat te min is, ik steek er veel Zweeds van op. Maar ik wil wel eens gewoon een krant of een goed boek kunnen lezen. In het Zweeds ja.... (Ja, de Millennium Trilogie heb ik gelezen. In de Nederlandse vertaling, niet om door te komen, niet in de laatste plaats vanwege de slechte vertaling)

Waarom ik dan geen Engelse boeken lees vraagt iemand. Ik roep tegen mijn kinderen dat ze hier geen Engels moeten praten maar Zweeds. En dan zou ik Engelstalige boeken gaan lezen? Ach, waarom ook niet.

Nils Holgersson, goed idee! ;-)

Als je er toch bent

Als je toch in Dalarna bent, zoals wij, kun je een keuze maken uit verschillende tentoonstellingen tijdens de  Dalarna Art Trail. Variërend van traditionele tot moderne kunst, ambachten, design en industriële hoogstandjes (van vroeger wel te verstaan).