Gaan jullie wel eens ergens naar toe? (2e poging)

Het blogje van gisteren is verongelukt, waarschijnlijk heb ik een nog openstaande pagina alsnog gepubliceerd en zo dus de laatste versie overschreven. Niks aan te doen. Ik probeer het gewoon nog een keer. ("Net zo lang proberen tot het spontaan gaat" zegt mijn vrouw dan. Maar dat is meer op het instuderen van muziek van toepassing)

Nee, wij gaan nergens naar toe. Daar waar we graag zijn zijn we al en waarom zou je dan ergens anders heen gaan. We moeten natuurlijk net als iedereen regelmatig ergens heen, naar de supermarkt bijvoorbeeld. Erg vervelend. Maar over de supermarkt schrijf ik een andere keer. 

Of we moeten naar de tandarts, daar komen we vrijwel dagelijks. Voor mijn gevoel dan want onze drie kinderen hebben een beugel of zijn op weg om er 1 aangemeten te krijgen. Daarvoor moeten er dan wel 4 tanden/kiezen getrokken worden. Daar is geen plaats voor. Maar over de Zweedse tandarts schrijf ik een andere keer. 

Waar moeten we nog meer naar toe, ah, de garage. Auto's zijn net zoiets als beugels. Als het goed is merk je er verder niks van maar als ze het niet goed doen wordt je voortdurend met hun bestaan geconfronteerd. Vooral als je 2 keer terug moet omdat men het niet goed heeft gedaan. Over de Zweedse garage schrijf ik een andere keer.

Om terug te komen op de essentie van mijn betoog "Daar waar we graag zijn zijn we al en waarom zou je dan ergens anders heen gaan". Soms bekruipt mij het gevoel dat ik het allemaal wel best vind zo. Van alle plannen die we hadden is niks terecht gekomen, omdat mijn vrouw een hele goede baan heeft. Gelukkig maar want onze plannen waren direct verbonden met de economie en die ligt, zeker in NL waar een deel van de inkomsten vandaan hadden moeten komen, nog erg plat. Onze plannen voor verhuur etc. hebben we niet uitgevoerd. De belangrijkste reden hiervoor is dat we, vanwege de ingestorte huizenmarkt, geen rooie cent meer over hadden toen we hier aankwamen. Verbouwen en aanpassen kost nu eenmaal geld, een lening was al helemaal niet aan de orde en achteraf zijn we blij dat we dat plan niet hebben doorgezet. Gevolg is wel dat er zelfs nog geen bruikbare werkplaats is. Die komt er wel als de containers eindelijk op hun plek staan. Maar alles gaat op z'n Zweeds nu: lagom...

We wonen op een mooie plek, nou ja, uitzicht op het meer zou leuk zijn maar je kunt niet alles hebben. Want als we uitzicht op het meer hadden kwamen we de deur helemaal niet meer uit. We richten ons op onze directe omgeving, het bos, de 'tuin', het opknappen en onderhouden van de huizen en schuren. We genieten van de ruimte om ons heen, de natuur en de wisseling der seizoenen. De kakelugn staat te snorren en Yvonne heeft net Annabels taak gedaan:

Het uitsnijden en leegmaken van de pompoen. Want het is 'alla helgons afton', of  'halloween'. En dit weekend eten we pompoentaart (met echte vanille). Tenminste....

Dat hopen we dan maar...

Nu gaan we de honden uitlaten. Het is 16.37 en donker... Hopen dat we geen spoken tegenkomen!

Gaan jullie wel eens ergens naar toe?

Nee, wij gaan nergens naar toe. Daar waar we graag zijn zijn we al en waarom zou je dan ergens anders heen gaan. We moeten natuurlijk net als iedereen rege... 

Helaas is er iets mis gegaan en is het stukje verdwenen.

Wintertijd?

Morgen wordt het 15 graden, vandaag was het 14. Weer zonder jas en de kachel uit. Het zou nu zo'n 8 graden warmer zijn dan normaal. Maar wat is normaal tegenwoordig, de ene voorspelt een nieuwe ijstijd en de ander tropische vakanties in Hammerfest. Door de overmatige regenval zijn de weilanden hier deels ondergelopen en zijn de zwanen uit het meertje achter ons huis verdreven. Zwanen? Midden in Zweden? Eind oktober? Jazeker...

Met 4 jongen die het grijze pak nog aan hebben. Ik vraag me af of die nog op tijd wegkomen... Ach, ze komen hier ook aan in april als er nog een dikke laag ijs ligt. Als we hun moeten geloven komt de winter voorlopig nog niet!

Stenen

Gisteren heeft Rolf stenen gebracht voor de funderingslaag onder de containers.

 Omdat alles nogal afloopt hier zijn er flink wat ladingen nodig om het hele oppervlak van 60m2 enigszins vlak te krijgen. Links achter 10 cm en rechts voor bij de steekwagen 40cm. Daarnaast wil ik dat de containers waterpas staan, dat is wel zo prettig als je binnen een werkplaats wilt maken. Nu moet ik Erik (neef van Rolf) nog zover zien te krijgen dat hij morgen even de stenen op hun plek schuift. Daar hebben we dan een laser bij nodig. Volgens Rolf heeft Erik er één maar volgens Erik moet ik er één gaan huren... (Begreep van Rolf dat het nogal een warboel is bij Erik en hij dus niet weet waar zijn laser is...)

 

Zo'n laser werkt heel eenvoudig: je zet de driepoot met de laser op een plek zodat je het hele te meten oppervlak bestrijkt. Je kiest een nulpunt, in mijn geval de hoogste steen die er ligt. Dat is een gigasteen dus die blijft wel liggen. Je zet de censor op de peilstok gelijk met de straal van de laser. Met de shovel wordt een laag stenen uitgeschoven en met de peilstok kun je dan meten of je op de goede hoogte zit. Als er links achter 10cm stenen is opgebracht moet de censor op de peilstok op die plek op nul staan. En zo kun je het hele stuk precies opvullen zodat er een horizontaal oppervlak ontstaat.

Je zou ook nog rekening moeten houden met het inklinken van de laag stenen en de ondergelegen bodem. Maar Rolf heeft er met zijn vrachtwagen overheen gereden en er is nauwelijks spoor gemaakt dus dat zit wel goed.

Vedspis

Wat begon als een gezellig houtvuurtje werd plotseling een rokerige boel en konden we alle ramen en deuren open zetten... Om de een of andere reden ging de vedspis van branden op roken over. Terwijl alles toch lekker heet gestookt was. En dat is dus een probleem als het in de avond gebeurt. Eerder op de dag kun je nog een tijdje luchten en net doen alsof het zo hoort. Maar nu krijg ik alle kinderen over me heen: HET STINKT, IK KAN NIET SLAPEN ZO...

Nu brandt het vuurtje weer lustig.

Ingeburgerd raken...

Gisteren was ik met mijn moeder bij de Lidl, zoals gewoonlijk na haar gymles, en daar kwam een buurvrouw uit Backabro op mij af. Om een praatje te maken... Dit is de eerste keer dat ik dat mee maak, dat iemand spontaan op mij af komt. Ik denk dat ze nu allemaal wel weten dat wij een aardig woordje Zweeds spreken en het dus geen probleem meer is om te communiceren.

Ze was eigenlijk wel benieuwd of ik mijn familie in Nederland niet miste. Want we woonden hier nu bijna twee jaar en gingen nooit langere tijd weg (lees: naar NL). Nou nee, eigenlijk helemaal niet. Ik vind het wel prettig zo. Dat is helemaal niet Zweeds, in Zweden is 'släkt' zeer belangrijk. Nu, dat zullen wij dan moeten missen...

We kregen het ook nog even over de taal en dan vooral het dialect. Dat ik daar problemen mee heb vond ze (... maar je spreekt erg goed Zweeds hoor!) helemaal niet raar, ook zij had al problemen met de taal als ze in Älvdalen (250km verderop in de bergen) was...

Niet dat er niks gebeurt hier...

We hebben onze handen vol aan de honden. In de eerste plaats vanwege het permanente onderkomen. Dat is al 4 keer op een andere plek gedacht. Nu besloten dat deze toch op de oude plek komt. Anders zitten ze te ver bij ons vandaan en dan krijgen ze niet voldoende aandacht. En er moet ook steeds wat te zien zijn voor ze, anders worden ze ongelukkig. 

Een beetje ongelukkig zouden ze nu ook wel moeten zijn want ze zijn beide maandag 'geholpen'. Niet dat ze daar veel last van schijnen te hebben, ze maken nog net zoveel kabaal als er voor en trekken je ook gewoon de sloot in als het zo uit komt. Ze wonen tijdelijk in de paardenstal en ze zien er wel iets anders uit... Om te zorgen dat ze de wond met rust laten hebben ze beide een kraag om.

Tenminste, dat is de bedoeling...

Wat zou jij doen?

Meer een retorische vraag maar wat doe je met een vloer waar nog de sporen te zien zijn van een vorige situatie, die met de (kapotte) ronde kakelugn. De nieuwe kachel uit lillstugan komt op het stuk achter de tegels te staan, misschien net iets naar voren op de derde rij tegels. Dat ligt aan de schoorsteenpijp.

De tegels (liggen ook in de badkamer) vond ik op de zolder van de schuur, gelukkig gooien de Zweden nooit iets weg! Ze passen ook nog zonder ze op maat te snijden. Daarvoor is de ruimte met een frees op maat gemaakt...

Omdat in een Zweeds timmerhus niks recht is heb ik een boekje gebruikt voor het aftekenen van de hoeken. Dat had Erik Satie toch nooit kunnen denken, dat zijn werk, in gedrukte vorm dan wel, nog eens zo van pas zou komen. Ik zal de CD afspelen als ik de tegels ga zetten!

Maar goed. Nu blijft de vraag wat ik met de vloerdelen doe. Recht afzagen of de rondingen laten zitten en tegels passend zagen... Eerst maar eens een betonvloertje stampen.